تیم بسکتبال زنان برای طلسم‌شکنی نیاز به حمایت بیشتر دارد
تیم ملی بسکتبال زنان برای دومین بار در آستانه ورود به بالاترین سطح آسیا از انجام آن بازماند. این ناکامی حکایت از آن دارد که این تیم برای شکستن طلسم صعود به رشد بیشتر در راه فعلی نیاز دارد.
فینال رقابت‌های بسکتبال زنان دیویژن B و عملکرد تیم ملی در آن ثابت کرد زنان بسکتبال ایران اگرچه به نسبت قبل چهره‌ای متفاوت و کاملا بهتر به خود گرفته‌اند اما هنوز برای تقابل با بزرگان آسیا و پیشی گرفتن از آنها باید رشد بیشتری داشته باشند.
این فینال روز یکشنبه (۲۹ تیر) در شنژن چین و میان دو تیم ایران و چین تایپه برگزار شد تا مشخص شود کدام تیم راهی رقابت‌های دیویژن A می‌شود؛ ایران که برای دومین بار در آستانه صعود به آن قرار گرفته بود یا چین تایپه که پس از سال‌ها حضور در این سطح، برای ورود دوباره به آن برنامه داشت؟
بازی‌های کیفی زنان بسکتبال؛ از غرب آسیا تا قبل از فینال حیاتی
تیم ملی بسکتبال زنان ایران با بازی‌های قابل قبول و کیفی در مرحله گروهی و نیمه نهایی، وارد فینال رقابت‌های دیویژن B آسیا شد. آنچه در عملکرد ملی‌پوشان در مجموع چهار دیدار این دو مرحله و رقابت با تیم‌های جزایر کوک، مغولستان و تایلند (۲ بازی) مشهود بود، هماهنگی لازم میان آنها بود و کمتر شدن فاصله‌شان با یکدیگر؛ فاصله‌ای که شاید در رویدادهای قبل مانند رقابت‌های غرب آسیا بیشتر به چشم می‌آمد.
این مسابقات (غرب آسیا) فروردین گذشته در اردن برگزار شد و تیم ملی ایران از حضور در آن با کسب پیروزی برابر سوریه و میزبان، قهرمانی باارزشی را به دست آورد که منجر به سومین صعودش به دیویژن B شد. عملکردی که زنان بسکتبال ایران در غرب آسیا و به ویژه دیدار برابر اردن مسلح و آماده داشتند، حکایت از متفاوت شدن چهره آنها بعد از گذشت ۱۰ سال از حضور در میادین بین‌المللی داشت. در همان رقابت‌ها با وجود عملکرد کم‌نقص تیم ملی ایران، فاصله میان برخی بازیکنان ترکیب اصلی تا حدی محسوس بود به خصوص با رکسانا برهمن، بازیکن ایرانی شاغل در آمریکا.
در جریان مسابقات دیویژن B اما دیگر بازیکنان ترکیب اصلی تیم ملی مانند نگین رسولی‌پور که اتفاقا بعد از دیدار نخست برابر جزایر کوک مورد تمجید و توجه فیبا هم قرار گرفت، نشان دادند فاصله‌شان را با برهمن کمتر کرده‌اند و این در ارائه دیدارهای کیفی مرحله گروهی و نیمه نهایی کاملا تاثیرگذار بود. با این حال چرا تیم ملی بسکتبال زنان ایران در فینال نتوانست عملکردی در حد دستیابی به هدفش برای صعود به دیویژن A داشته باشد؟
این پرسشی است که اعضای کادر فنی تیم ملی بسکتبال زنان باید پاسخی شفاف به آن داشته باشند و آن را ملاکی برای سرومان دادن بیشتر به وضعیتِ رو به رشد این تیم قرار دهند اما آنچه مسلم است زنان ملی پوش بسکتبال ایران مقابل چین تایپه در سرنوشت سازترین دیدار چندماه اخیر خود، عادی و مثل همیشه نبودند گویی که انگار از عملکرد حریف غافلگیر هم شده بودند.
دلیل پایان ناخوش زنان
چین تایپه با عملکردی که داشت، نشان داد آنالیزی دقیق از تیم ایران و بازیکنانش داشته است. فشار دفاعی تایوانی‌ها به شدت بالا بود و در عین حال در حمله و پرتاب‌های 3 امتیازی هم فوق‌العاده عمل کردند طوری که ۱۵ امتیاز از همان ۲۷ امتیاز ابتدایی خود را از شوت‌های 3 امتیازی گرفتند. مشارکت و جابه‌جایی بازیکنان چین تایپه در زمین برای کسب نتیجه ایده‌آل بود طوری که تقریبا بیشتر بازیکنان این تیم در کسب امتیاز سهم داشتند.
شرایط مطلوب و آرمانی چین تایپه در دیدار فینال کاملا نقطه مقابل ایران بود که در حمله و دفاع ضعیف کار کرد و حتی از شوت‌های 3 امتیازی، پرتاب‌های آزاد و پنالتی هم نتوانست برای رقابت برابر چین تایپه بهره ببرد و به همین دلیل در نهایت نتوانست بعد از قدرت‌نمایی در غرب آسیا و مدعی نشان دادن در دیدارهای گروهی و نیمه نهایی دیویژن B،؛ پایان دلچسبی در این رقابت‌ها داشته باشد.
به نظر می‌رسید با وجود ۴ دیداری که چین تایپه همانند ایران تا قبل از فینال داشت، آنالیز نتیجه‌بخشی از این تیم نشده بود. شاید چین تایپه دست خود را تا قبل از فینال رو نکرده بود و شاید هم آنالیز این تیم آن‌قدر دقیق نبود که این‌چنین باعث غافلگیری ملی‌پوشان ایران و ارائه نمایش ضعیف و دور از انتظار آنها شد. شاید هم جایگاه بسکتبال زنان چین تایپه و فاصله غیرقابل انکار آن با ایران، دلیل اصلی بوده است.
همچنان باید این تیم را حمایت کرد
البته که چین تایپه در بسکتبال کاملا صاحب سبک است و به خصوص در بخش بانوان، عقبه و تجربه خیلی بیشتری از ایران دارد. تیم ملی زنان این کشور که خیلی از بازیکنانش شاغل در لیگ چین هستند، سال‌ها در دیویژن A حضور داشت و مقابل ایران که تنها یک دهه از حضورش در میادین بین‌المللی می‌گذرد به دنبال ورود دوباره به این رقابت‌ها بود که موفق هم شد اما این دلیلی برای از حرکت ایستادن تیم ملی زنان ایران نمی‌شود.
تیم ملی بسکتبال زنان ایران که به اندازه ۴۰ سال عقب‌تر از دیگر تیم‌های آسیایی است، طی یک دهه گذشته به قدری رشد داشته که برای دومین دوره متوالی راهی فینال دیویژن B می‌شود و فقط یک برد برای صعود از آن کم می‌آورد. پس از امروز باید برای دستیابی به همین پیروزی و رقم زدن سرنوشت دلخواه از آن برنامه داشت تا در فینال آینده دیویژن B سهمیه دیویژن A به نام ایران صادر شود.
