تراموا، حمل و نقلی کارآمد یا یادگاری زاکانی؟
بسیاری از تهرانیها هنوز ماجرای منوریل در زمان شهرداری محمود احمدینژاد را به خاطر دارند. حالا شهرداری تهران باز هم تلاش دارد نوعی دیگر از این نوع شیوههای حمل و نقل فانتزی را در تهران اجرا کند. این بار نوبت تراموا است.

به گزارش آوش، شهرداری تهران دیروز () آزمایش شبانه تراموا را در مسیر بیآرتی تهرانپارس شروع کرده است. این ترامواها که ساخت چیناند از نوع سه کابین و ۳۲ متری هستند، اما درصورت نهایی شدن، ترامواهای چهار کابین و ۴۲ متری برای تهران تولید خواهند شد.
این قطارها چرخهای لاستیکی دارند و برای حرکت نیازی به ریل ندارند، حداکثر سرعتشان 70 کیلومتر است و باتریهای لیتیومی دارند که میتواند با یک بار شارژ تا 67 کیلومتر حرکت کند.
با شروع آزمایش این قطارها، رئیس شورای شهر تهران هم گفته که شروع به کار این قطارها نیازی به مصوبه شورا نداشته و در ادامه هم ابراز امیدواری کرد که تا پایان سال این آزمایشها به نتیجه برسد.
به گفته مهدی چمران کارشناسان چینی هم در حال آموزش رانندگان ایرانیاند و درباره نتیجه این آزمایشها هم به «باید ببینیم چه میشود» اکتفا کرده است.
او همینطور نوید رونمایی از اتوبوسهای برقی را هم در تهران داد اما تاریخ رونمایی از آنها را مشخص نکرد چون به شهرداری منتظر است بخش دیگری از این اتوبویها هم وارد شوند و تعداد آنها به 300 دستگاه برسد تا آیین رونمایی را برگزار کند. البته چمران گفته اگر اتوبوسهای باقیمانده دیر برسند به همین تعدادی که وارد شده رونمایی را برگزار میکنند.
اجرای این نوع شیوههای حمل و نقل که کارآمدی آنها چندان مشخص نیست سابقه طولانی در تهران دارد. در اغلب شهرهای بزرگ و پرجمعیت دنیا مترو و اتوبوس پایه اصلی حمل و نقل در شهرها هستند و از مونوریل و تراموا در مکانهای توریستی یا به عنوان جاذبه توریستی استفاده میشود.
با این حال محمود احمدینژاد در زمان شهرداری خود ساخت مونوریل را درحالیکه هنوز تهران با کمبود شدید خطوط مترو و اتوبوس مواجه بود در دستور کار قرار داد. در سال 1382 عملیات ساخت مونوریل در میدان صادقیه آغاز شد اما با رفتن احمدینژاد به دولت و تغییر شهردار تهران ساخت این پروژه متوقف شد.
ساخت مونوریل در همان زمان هم مخالفان زیادی در شورای شهر تهران داشت. به گفته مخالفان پشتوانه کارشناسی این طرح «تنها دو صفحه» بوده و شورای شهر بدون دریافت مطالعات دقیق درباره این پروژه این طرح را تصویب کرده بود.
مخالفان طرح میگفتند احمدینژاد قصد داشته یک یادگاری از خود در تهران بهجا بگذارد اما پس از روی کارآمدن محمدباقر قالیباف در شهرداری ساخت این یادگاری متوقف شد که همین موضوع باعث اختلاف شدید بین او و احمدینژادی شد که حالا رئیس دولت بود.
قالیباف معتقد بود که با جای ساخت این پروژه فانتزی باید ابتدا خطوط مترو تهران کامل شود و اتوبوسهای بیشتری وارد ناوگان حمل و نقل عمومی شود. همین موضوع باعث شد تا در تمام هشت سال دولت احمدینژاد نزاع بین دولت و شهرداری ادامه پیدا کند.
این اختلاف هزینه سنگینی برای شهروندان تهرانی داشت و در هر دو دولت نهم و دهم سهم دولت برای ساخت خطوط مترو و خرید واگن و اتوبوس پرداخت نشود که باعث عقبافتادن توسعه ناوگان حمل و نقل عمومی تهران شد.
جای زخم منوریل با وجود جمعشدن پایههای آن از شهر همچنان بر پوست تهران مانده است. کندی توسعه حمل و نقل عمومی در آن سالها بر آلودگی امروز هوای پایتخت افزوده است.
حالا تراموا بدون مخالفت جدی شورای شهر تهران در حال آزمایش در تهران است اما کارآمدی آن چندان مشخص نیست. در حالیکه تهران با کمبود جدی اتوبوس مواجه است استفاده از این نوع شیوههای حمل و نقل که بیشتر فانتزیاند جای پرسشهای زیادی دارد. آیا شهردار کنونی هم در تلاش است یادگاری خود را در شهر تهران بهجا بگذارد؟