شلیک طلایی که هرگز تکرار نشد؛ آسیب‌شناسی افول جواد فروغی
مدال طلای جواد فروغی در المپیک ۲۰۲۰ توکیو بدون اغراق یکی از غیرمنتظره‌ترین مدال‌های تاریخ ورزش ایران بود.
مدال طلای جواد فروغی در المپیک ۲۰۲۰ توکیو نقطه عطفی بزرگ در تاریخ تیراندازی ایران بود؛ اما ستاره‌ای که با شگفتی طلسم را شکست، خیلی زود از اوج فاصله گرفت و حالا پرسش اصلی این است که چرا افت او آسیب‌شناسی نشده است.
طلای غیر منتظره در توکیو
مدال طلای جواد فروغی در المپیک ۲۰۲۰ توکیو بدون اغراق یکی از غیرمنتظره‌ترین مدال‌های تاریخ ورزش ایران بود. تیراندازی هیچ‌وقت به عنوان رشته‌ای مدال‌آور جدی گرفته نمی‌شد و حتی تا مدت‌ها رؤیای حضور در فینال المپیک هم برای ایران دور از دسترس بود. از المپیک ۱۹۴۸ لندن تا ۲۰۱۲ دوباره در لندن، تیراندازان ما حتی طعم فینال را نچشیدند. در ریو ۲۰۱۶ بالاخره این طلسم شکست و الهه احمدی و نجمه خدمتی توانستند به جمع فینالیست‌ها برسند، هرچند در نهایت به رتبه‌های ششم و هشتم بسنده کردند.
اما نقطه عطف واقعی در توکیو 2020 رقم خورد؛ جایی که جواد فروغی نه‌تنها اولین مدال تاریخ تیراندازی ایران را گرفت، بلکه با ۴۱ سال سن رکورد مرحوم محمود نامجو را هم پشت سر گذاشت. نامجو در المپیک ۱۹۵۶ ملبورن با ۳۸ سال سن به برنز رسیده بود، اما فروغی با طلای توکیو تبدیل شد به مسن‌ترین مدال‌آور تاریخ ورزش ایران در المپیک.
آغاز روند نزولی
در ادامه جواد فروغی روند نزولی را طی کرد و از روزهای اوج فاصله گرفت. کم نبودند مسابقات جهانی و آسیایی که این مدال آور المپیکی در آن‌ها شرکت کرد و حرفی برای گفتن نداشت. او که از کسب سهمیه المپیک پاریس هم باز ماند، در آخرین تورنمنتی که اعزام شد، یعنی مسابقات جام جهانی تیراندازی در کشور چین، رتبه بیستم را کسب کرد و پیش از آن هم در مسابقات قهرمانی آسیا به رتبه سی ام بسنده کرده بود. هرچه عقب تر برویم، در سال‌های گذشته جز موفقیت‌ها و مدال‌هایی اندک، در کارنامه جهانی و آسیایی جواد فروغی چیز دندان گیری نخواهیم دید.
آجرلو: باید دید مشکل آقای جواد فروغی چیست
یوسف آجرلو، کارشناس تیراندازی در این باره به آوش گفت: نکته مهم این است که روند رو به افول جواد فروغی باید آسیب شناسی شود. فدراسیون تیراندازی باید روی ورزشکارانی که نتیجه می‌گیرند و بعد از آن دچار افت می‌شوند دقت کند. این افت و خیزها به عوامل مختلفی بستگی دارد. خود ورزشکار، کادر فنی و شرایط اجتماعی روز، از جمله عواملی هستند که روی افت ورزشکاران تاثیرگذارند. باید دید مشکل آقای جواد فروغی چیست که بعد از المپیک توکیو دیگر نتوانسته مدال دندان گیری کسب کند. تا آسیب شناسی صورت نگیرد نمی‌شود نظر داد.
ایشان یک تیرانداز خود ساخته است و با توجه به شرایط سنی، حتی خیلی‌ها امید نداشتند که بتواند وارد تیم ملی شود. با تلاش و کوشش توانست خودش را بالا بکشد و در هند و کرواسی مدال طلا گرفت و بعد از آن هم به المپیک و طلای این مسابقات رسید. بعد از طلای المپیک اما دچار افت شد و حتی به المپیک بعدی هم نرسید.
با توجه به گران بودن تجهیزات تیراندازی، این رشته تبدیل به یک ورزش لاکچری شده و فقز افراد پولدار می‌توانند در این رشته ورود کنند. اگر ورزشکاری بخواهد در سطح قهرمانی کار کند باید یک میلیارد هزینه کند. اگر جواد فروغی را کنار بگذاریم نفر جایگزین نداریم. جوانانی هستند که خوب کار می‌کنند اما هنوز برای جایگزینی جواد فروغی مناسب نیستند.
خلیل‌نژاد: فروغی باید با برنامه‌تر کار کند
یاسر خلیل‌نژاد، کارشناس دیگری از جامعه تیراندازی هم به آوش گفت: به جز آقای فروغی هم ورزشکارانی هستند که هربار اعزام می‌شوند و اتفاقی هم نمی‌افتد! از لحاظ ورزشی، هیچ ورزشکاری نمی‌تواند همیشه در اوج باشد.
ما نسبت به دنیا در رشته تیراندازی، از لحاظ امکانات چندین گام عقب تریم. نبود تجهیزات را نباید گردن ورزشکار بیندازیم. شاید فدراسیون نتوانسته خواسته های یک قهرمان المپیک را برآورده کند. هربار، تیم اعزامی تیراندازی به مسابقات آسیایی و جهانی با کمبود امکانات مواجه است. سلاحی که جواد فروغی در مسابقات آسیایی قزاقستان با خود برد را یک سازمان در اختیارش گذاشته بود و نه فدراسیون. در اینکه فروغی ورزشکار بزرگی هست شکی نیست اما باید با برنامه تر کار کند. فدراسیون باید برای ایشان برنامه داشته باشد.
خیلی نمی‌بینیم که طلای المپیک توسط تیراندازها تکرار شود. چین هربار با افراد جدیدی در المپیک شرکت می‌کند. همه هم مدال‌های رنگارنگ می‌گیرند اما در المپیک بعدی نیستند. بحث چین با ما کاملا فرق می‌کند و ما نمی‌توانیم از این طلا دفاع کنیم. کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش هم کار خاصی نمی‌کنند و درگیر روزمرگی هستند. فعلا بهتر از جواد فروغی نداریم و اگر باشد قطعا به جای ایشان اعزام خواهد شد.
