اندونگ و استقلال؛ همکاری فوتبالی یا جنگ اعصاب؟
در فوتبال ایران، کم نیستند خارجیهایی که آمدند، درخشیدند و رفتند؛ اما بعضی پروندهها فراتر از یک جدایی سادهاند. رابطه دیدیه اندونگ و استقلال، حالا دیگر شبیه یک همکاری حرفهای نیست؛ بیشتر به یک نزاع فرسایشی میماند که هر روز ابعاد تازهتری پیدا میکند.
هافبک اهل گابن، با رزومهای قابل قبول از فوتبال اروپا، یکی از معدود خریدهای خارجی استقلال بود که از همان هفتههای اول، تردیدی درباره کیفیت فنیاش باقی نگذاشت. اندونگ نه بازیکن احساسی بود، نه اهل نمایش اضافه؛ کارش را میکرد و معمولاً جزو بهترینهای زمین بود. با این حال، آنچه بیرون از مستطیل سبز رقم خورد، آرامآرام این رابطه را به نقطه انفجار رساند.
اختلافی که از رختکن شروع نشد
مسأله اندونگ و استقلال، برخلاف بسیاری از حواشی فوتبالی، نه فنی بود و نه انضباطی. نه نیمکتنشینی در کار بود، نه درگیری با مربی. اختلاف از جایی شروع شد که سالهاست پاشنه آشیل فوتبال ایران است: قرارداد، تعهدات مالی و مدیریت پرونده بازیکن خارجی.
در ماههای گذشته، چندین بار از اطراف اندونگ زمزمههایی درباره تأخیر در پرداخت مطالبات، مشکلات اقامتی و بلاتکلیفیهای اداری شنیده شد. هر بار هم باشگاه تلاش کرد موضوع را «کنترلشده» جلوه دهد. اما واقعیت این است که چنین مسائلی، وقتی تکرار میشوند، دیگر اختلاف ساده نیستند؛ تبدیل به بیاعتمادی میشوند.
فسخ؛ تیر آخر در یک جنگ سرد
اعلام رسمی ارسال نامه فسخ یکطرفه به فیفا، نقطهای بود که دیگر نمیشد از آن عقب برگشت. واکنشهای دوپهلو از سوی مدیران استقلال، نه تأیید صریح بود و نه تکذیب قاطع؛ و همین بلاتکلیفی، فضا را ملتهبتر کرد. از آن مهمتر، رفتار مدیربرنامههای اندونگ بود؛ استوریها، موضعگیریهای تند و حمله مستقیم به مدیران باشگاه، نشان داد که ماجرا فقط یک اختلاف حقوقی نیست. اینجا، رابطه کاملاً تخریب شده است.
استقلال؛ تیمی که بد موقع ضربه میخورد
در شرایطی که پنجره نقلوانتقالاتی استقلال بسته است، از دست دادن بازیکنی در سطح اندونگ، فقط یک خروج ساده نیست؛ یک ضربه مستقیم به ستون میانی تیم است. بازیکنی که هم تجربه بینالمللی دارد و هم با فوتبال ایران تطبیق پیدا کرده، به این راحتی جایگزین نمیشود.
از سوی دیگر، شایعات پیرامون مقصد بعدی اندونگ – بهویژه نام پرسپولیس – آتش ماجرا را در فضای هواداری تندتر کرده است. حتی اگر این شایعات رنگ واقعیت نداشته باشند، نفسِ مطرح شدنشان برای استقلال هزینه روانی دارد.
رابطه اندونگ و استقلال را میتوان «سمی» نامید؛ اما تلختر آنجاست که این سناریو، برای فوتبال ایران غریبه نیست. بازیکن خارجی میآید، میدرخشد، گرفتار بروکراسی و بینظمی میشود و در نهایت، پروندهای پیچیده روی میز فیفا میماند. حالا همه چیز به تصمیم نهادهای حقوقی و مسیر قانونی ماجرا بستگی دارد؛ اما فارغ از نتیجه نهایی، یک نکته روشن است: این پرونده، بیش از آنکه درباره اندونگ باشد، درباره ضعف ساختاری مدیریت فوتبال ایران است.
