در استقلال، اولویت با تیم است یا تصویرسازی؟
در حالی که تیم فوتبال استقلال در یکی از حساسترین مقاطع فصل، هنوز از داشتن یک زمین تمرینی استاندارد محروم است، تصمیمات مدیریتی باشگاه مسیر دیگری را طی میکند؛ مسیری که بیش از آنکه به نیازهای فنی تیم نزدیک باشد، بوی مراسم و نمایش میدهد.
ریکاردو ساپینتو از هفتهها قبل نسبت به وضعیت نامطلوب چمن کمپ مرحوم ناصر حجازی هشدار داده بود؛ زمینی که نهتنها کیفیت لازم برای تمرین در سطح حرفهای را ندارد، بلکه بهطور مستقیم سلامت بازیکنان را تهدید میکند. با این حال، این هشدارها تا مدتها جدی گرفته نشد.
مدیران استقلال چندی پیش از در اختیار گرفتن زمین شماره ۴ ورزشگاه آزادی خبر دادند، اما واقعیت میدانی چیز دیگری بود. این زمین در ابتدا فاقد حداقل امکانات لازم بود و عملاً قابل استفاده نبود تا اینکه پس از اعتراض بازیکنان و کادر فنی، بهصورت موقت آماده شد. هرچند تمرینات چند روزی است به این زمین منتقل شده، اما نبود رختکن مناسب و سالن بدنسازی، آن را به راهحلی کوتاهمدت تبدیل کرده است؛ راهحلی که گفته میشود عمر زیادی نخواهد داشت.
در این میان، آنچه بیش از همه جلب توجه میکند، تضاد آشکار میان نیازهای فنی تیم و اولویتهای مدیریتی است. در شرایطی که استقلال برای یک زمین تمرینی مناسب سرگردان است، باشگاه با صرف هزینهای قابل توجه، جشن هشتاد سالگی خود را همزمان با شب یلدا برگزار میکند؛ جشنی پرزرقوبرق در زمانی که تیم روی چمن فرسوده تمرین میکند.
تصویری که از آخرین تمرین استقلال در کمپ حجازی منتشر شده، بهخوبی گویای شرایط است؛ چمنی ناهموار که بیشتر به زمینهای آماتوری شباهت دارد تا پایگاه تمرینی یکی از پرافتخارترین باشگاههای ایران.
استقلال این روزها فقط با حریفانش در زمین مسابقه نمیجنگد؛ آبیها درگیر نبردی نابرابر با کمبود امکانات و تصمیماتی هستند که ظاهراً فاصله زیادی با واقعیتهای فنی فوتبال حرفهای دارد. سؤالی که همچنان بیپاسخ مانده این است: در استقلال، اولویت با تیم است یا با تصویرسازی؟
