راهی که تراکتور رفت، مسیری که سپاهان گم کرد!
دیدار یکشنبه سپاهان و تراکتور، نبردی است میان تیمی که ثبات مدیریتی را به سلاح قهرمانی تبدیل کرده و تیمی که با وجود هزینه‌های کلان، اسیر بی‌برنامگی و تغییرات پیاپی مانده است.
یکشنبه در تبریز، جدالی روی می‌دهد که فراتر از رقابت در مستطیل سبز است؛ جایی که تراکتورِ آرام و با ثبات، ثمره مدیریت منظم و تصمیم‌های سنجیده را به نمایش می‌گذارد و سپاهان، همچنان گرفتار سایه‌ی تغییرات مدیریتی و هزینه‌های بی‌نتیجه، به دنبال راهی برای بازگشت به روزهای اقتدار است. این دیدار، بیش از آن‌که صرفاً نبردی برای امتیاز باشد، تقابل دو الگوی مدیریتی متفاوت در فوتبال ایران است.
در آستانه دیدار حساس سپاهان و تراکتور در هفته چهارم لیگ برتر فوتبال ایران، این بار نگاه‌ها را به مدیریت دو باشگاه معطوف خواهیم کرد. تراکتور پس از سال‌ها بی‌ثباتی، در فصل جاری با حفظ ساختار مدیریتی و بازیکنان کلیدی، عملکرد بهتری از خود نشان داده و به جمع مدعیان قهرمانی پیوسته است. در مقابل، سپاهان با وجود هزینه‌های فراوان، به دلیل فقدان ثبات مدیریتی، از قدرت سابق خود فاصله گرفته و در مسیر افول قرار دارد. ثبت 2 مساوی و یک باخت درهفته‌های آغازین لیگ برتر، اتفاقی است که در سال‌های اخیر کمتر از نماینده لیگ برتری اصفهان شاهد بوده‌ایم.
شرح تغییرات مدیرعامل و سرپرست باشگاه سپاهان از آذر ۱۴۰۲ تا تیر ۱۴۰۴:
شانزدهم آذر ۱۴۰۲: منوچهر نیکفر به‌عنوان سرپرست باشگاه سپاهان منصوب و جانشین محمدرضا ساکت شد.
هجدهم اسفند ۱۴۰۲: منوچهر نیکفر از سرپرستی باشگاه سپاهان استعفا داد. (با استعفای سرپرست وقت باشگاه سپاهان در تاریخ نوزدهم فروردین ۱۴۰۳ موافقت شد.)
بیست‌ویکم اردیبهشت ۱۴۰۳: مهدی آذربایجانی به‌عنوان مدیرعامل جدید باشگاه سپاهان معرفی شد.
نوزدهم مهر ۱۴۰۳: احمد یوسف‌زاده در تصمیمی شبانه، مدیرعامل باشگاه سپاهان شد.
نوزدهم تیر ۱۴۰۴: احمد یوسف‌زاده به‌دلیل تعامل نداشتن فولاد مبارکه با باشگاه سپاهان و بن‌بست مالی استعفا داد و به‌دنبال آن منوچهر نیکفر برای سومین‌بار به‌عنوان مدیرعامل سپاهان معرفی شد.
در مدت‌زمانی که از تاریخ ۱۶ آذر ۱۴۰۲ تا ۱۹ تیر ۱۴۰۴ به طول انجامیده، پنج تغییر مدیریتی در رأس باشگاه سپاهان رخ داده و چهار نفر روی صندلی مدیرعاملی نشسته‌اند؛ آماری نگران‌کننده برای باشگاهی که ساختار صنعتی‌اش همواره برگ برنده‌اش بوده است.
از سندروم مدیریت بی قرار تا ثبات با تراکتور
باشگاه تراکتور تبریز از سوی دیگر، در یک دهه اخیر جزو باشگاه‌هایی بوده که بیشترین تغییرات مدیریتی را به خود دیده‌اند. اگر به آغاز مدیریت مصطفی آجرلو در سال 1395 و تغییرات پس از او نگاه کنیم، بی ثباتی عجیب و غریبی را در صندلی مدیریت تراکتور مشاهده خواهیم کرد:
- مصطفی آجرلو ۱۳۹۷–۱۳۹۵
- عباس الیاسی ۱۳۹۷
- صادق درودگر ۱۳۹۷
- علیذضا اسدی ۱۳۹۷
- ایوب بهتاج ۱۳۹۷
- عباس الیاسی ۱۳۹۸–۱۳۹۷
- غلامرضا صادقیان ۱۳۹۸
- میرمعصوم سهرابی ۱۳۹۹–۱۳۹۸
- محمد علیپور ۱۳۹۹
- سجاد سیاح ۱۴۰۰–۱۳۹۹
- جمشید نظمی ۱۴۰۰
- میرمعصوم سهرابی ۱۴۰۱–۱۴۰۰
- ایوب بهتاج ۱۴۰۱
- هوشنگ نصیرزاده ۱۴۰۳–۱۴۰۱
- سعید مظفری زاده اکنون–۱۴۰۳
باشگاه تراکتور تنها در 9 سال گذشته، 15 مدیرعامل مختلف را به خود دیده و بیشترین تغییر مدیریتی در این باشگاه، مربوط به دوره پسا آجرلوست. ماتادورها تنها در سال 97، 6 مدیر مختلف داشته‌اند!
از سال 1401 اما اوضاع برای تراکتور کمی بهتر از قبل شد. حضور دو ساله هوشنگ نصیرزاده و حالا هم یک سال حضور سعید مظفری‌زاده و ابقای او برای فصل جدید، شرایط مدیریتی بهتری را برای این باشگاه تبریزی فراهم آورده است.
حالا تراکتور در وضعیت بهتری نسبت به سپاهان قرار دارد. قهرمانی فصل پیش ماتادورها با 8 امتیاز اختلاف با سپاهان و اختلاف 8 پله‌ای در فصل جاری با حریف اصفهانی، گواه قرارگیری این باشگاه در مسیر سرازیری است.
در فوتبال حرفه‌ای، ثبات مدیریتی و ساختار منظم، از ارکان اصلی موفقیت است. تراکتور با حفظ ساختار مدیریتی و کادر فنی خود، به عملکرد بهتری دست یافته و به جمع مدعیان قهرمانی پیوسته است. در مقابل، سپاهان با وجود هزینه‌های فراوان، به دلیل بی‌ثباتی مدیریتی، نتوانسته به موفقیت‌های گذشته خود دست یابد. مشکلی که در چند سال گذشته، گریبان استقلال را هم گرفته است.
دیدار پیش روی تراکتور و سپاهان، بیش از پیش، اهمیت این موضوع را مشخص خواهد کرد.
