اشرف بروجردی؛ تجلی صبر جمیل

هانیه گرائیلی، عضو مجمع زنان اصلاح‌طلب در واکنش به درگذشت رئیس پیشین کتابخانه ملی در مطلبی که در اختیار آوش قرار داده نوشت:

اشرف بروجردی؛ تجلی صبر جمیل

گاهی خداوند انسان‌هایی را می‌آفریند که شبیه هیچ‌کس نیستند؛ زنانی که رنج را می‌نوشند اما شکایت نمی‌کنند، طوفان را می‌بینند اما نمی‌لرزند، و از دل صبورشان نوری برای دیگران می‌سازند.

اشرف بروجردی برای من یکی از همان انسان‌ها بود زنی که حکم مادر داشت، ولی روحش فراتر از یک مادر بود: معلم صبر، تجلی ایستادگی، و مظهر مهربانی ناب.

دنیا با او مهربان نبود، سختی‌ها بر دوشش سنگینی می‌کرد، اما هیچ‌گاه خم نشد. زندگی، بی‌رحمانه آزمون‌هایش را یکی پس از دیگری پیش پایش گذاشت؛ از دست دادن عزیزترینش؛فرزند دلبندش…

اما او ایستاد. چون کوه، چون زینبِ  (س) صبور و بزرگوار

اشرف بروجردی می‌سوخت اما فروزان‌تر می‌درخشید، می‌افتاد اما برخاسته‌تر از قبل ادامه می‌داد

لبخند همیشگی ش در میان تمام رنج‌ها، نشانه‌ای از ایمان بود؛ ایمان به زندگی، به خدمت، به انسانیت.

هرگز فراموش نمی‌کنم نگاه عمیق و آرامش را که پشت آن، کوهی از صبوری و تجربه‌ای دردآلود نهفته بود و با تمام عشقش به خدمت، دایم تکرار میکرد «یا دنیا غری غیری»

او با تمام سختی‌های دنیا جنگید

اما ذره‌ای از عشق و مهربانیش نسبت به اطرافیان کم نشد.

برای من و برای بسیاری، او نماد زنانگی مقاوم بود ؛ زنی که درد را به نیایش و رنج را به معنا بدل کرد و نفرت داشت از اینکه یک زن، مدیر باشد و بجای بهره مندی از ویژگی های ذاتی ک خداوند به او هبه کرده همچون مردان رفتار کند.

بهرحال دیگر وجود گرمش نیست، باور رفتن‌ش خیلی خیلی دشوار است. اما یقین دارم آن روح بزرگ، در آرامشی آسمانی آرمیده ؛ نزد همان الگوی جاودانه‌ ش، حضرت زینب (س).

بدون شک یاد او همیشه در قلب‌ها زنده خواهد ماند زیرا که عشق و تلاش توامان را به زیباترین شکل ممکن معنا کرد.

عزیز دلم، یار سفر کرده ام، سفرت به سلامت

هانیه گرائیلی