زهران ممدانی، مخالف ترامپ و اسرائیل در آستانه نشستن بر کرسی شهرداری نیویورک
انتخابات شهرداری نیویورک امشب درحالی برگزار می‌شود که از هم اکنون بسیاری از نیویورکی‌ها انتظار جشن پیروزی زهران ممدانی، کاندیدایی شیعه و دموکرات، را می‌کشند.
زهران ممدانی که در خانواده‌ای مهاجر بزرگ شده در اکتبر سال ۲۰۲۴ نامزدی خود را برای انتخابات درون حزبی شهرداری نیویورک اعلام کرد و درحالی که هیچ‌کس باور نداشت او بتواند در انتخابات درون حزبی موفق شود، با کسب ۵۶ درصد آراء فرماندار سابق همین ایالت را شکست داد و به سوی انتخابات شهرداری و رقابت با کاندیدای حزب جمهوری‌خواه گام برداشت. اکنون در حالی که کمتر از چند ساعت به برگزاری انتخابات مانده، شانس اول نشستن بر کُرسی شهرداری قلب تجاری آمریکا است.
حرکت تند و سریع و موشک‌وار ممدانی در ماه‌های گذشته و شعارهای او به گونه‌ای بوده که میلیاردرهای نیویورکی را به وحشت انداخته است.
پولیتیکو در گزارشی در این باره نوشت، ممدانی که یک سوسیالیست دموکرات است نه فقط باعث وحشت ثروتمندانی شده که نگران مالیات ثابت 2 درصدی بر اموال خود هستند که جامعه یهودیان متمول این شهر را هم بخاطر گرایش‌های ضد اسرائیلی خود در شوک فرو برده است. بویژه که زهران ممدانی از حمایت قشر پرشور و پرانرژی جوان جامعه نیویورک برخوردار است و برخلاف روند رو به نزول محبوبیت حزب دموکرات، محبوبیت‌اش روندی رو به افزایش دارد.
محبوبیت او درحالی است که تقریبا بدون حمایت هیچ‌یک از چهره‌های اصلی حزب دموکرات از جمله کتی هوکول، فرماندار، حکیم جفریز، رهبر اقلیت مجلس نمایندگان و چاک شومر، رهبر اقلیت سنا در انتخابات مقدماتی دموکرات‌ها پیروز شد. البته اکنون به جز شومر همه آنها از او حمایت کرده‌اند.
ممدانی که از سال 2020 که به مجلس ایالتی نیویورک راه یافت در این نهاد به اتخاذ مواضع سختگیرانه معروف بود و در این راه حتی حاضر بود در طرح اتوبوس رایگان خودش را از بین ببرد اما در نهایت به عنوان نامزد حزب دموکرات سیاست‌هایی میانه‌رو را در پیش گرفته است.
محورهای انتخاباتی ممدانی
ممدانی به عنوان یک سوسیالیست دموکرات، محورهای انتخاباتی‌اش را هم بر همین مبنا تهیه کرده بود. اصلی‌ترین محور کارزار انتخاباتی او مسکن و اجاره‌بها بود. باتوجه به رشد بالای اجاره مسکن در نیویورک ممدانی وعده داده است، اقدامی موثر در این زمینه انجام دهد و در جهت تثبیت اجاره بها گام بردارد. او به همین منظور می‌خواهد با ساخت مسکن و افزایش تعداد آپارتمان‌های مسکونی به مبارزه با شرکت‌های خصوصی که مسکن اجاره می‌دهند و بهای آن را مرتب بالا می‌برند، مبازه کند.
همان‌طور که گفته شد، او همچنین اعلام کرده همه ثروتمندانی که درآمد سالانه‌ای بیش از یک میلیون دلار داشته باشند، باید به طور ثابت و جدا از مالیات‌هایی که می‌پردازند، یک مالیات 2 درصدی نیز بر اموال خود بپردازند.
از دیگر محورهای پرطرفدار انتخاباتی او نیز افزایش حداقل دستمزد از 16.5 دلار به 30 دلار است که بویژه بخش جوان جامعه نیویورک را به خود جلب کرده است.
نبرد با ترامپ
با این حال اگر زهران ممدانی فردا صبح جشن پیروزی‌اش را بگیرد، انتظار می‌رود از این پس شاهد تقابلی جدی بین او و دونالد ترامپی باشیم که خود یک نیویورکی محسوب می‌شود و قرار است یکی از مالیات‌دهندگان ثروتمندی باشد که 2 درصد مالیات ثابت خواهند پرداخت.
دونالد ترامپ همواره یکی از منتقدان جدی ممدانی بوده و او را «کمونیست دیوانه» خوانده است. او بارها تهدید کرده، اگر ممدانی در انتخابات شهرداری نیویورک پیروز شود، بودجه فدرال این شهر را متوقف یا قطع می‌کند و گارد ملی را به شهر نیویورک بفرستند تا این شهر را هم مانند واشنگتن و لس‌آنجلس پاکسازی کنند. البته ممدانی نیز به نوبه خود، متعهد شده که «در هر مرحله با (ترامپ) مبارزه کند» اما در عین حال گفته که «همیشه آماده و مایل» به همکاری با ترامپ است تا بتواند با افزایش هزینه‌های زندگی مقابله کند.
راه درخشان برای یک دموکرات تازه کار
شاید گفتن این حرف زود باشد اما مسیری که زهران ممدانی در پیش گرفته است، چنانچه او به وعده‌هایش پایبند باشد می‌تواند او را به سمت کاخ سفید هم بکشاند.
هرچند تاکنون هیچ سیاستمداری از شهرداری نیویورک به کاخ سفید نرسیده اما در طول دو قرن اخیر این کشور 7 شهردار نیویورک کاندیدای ریاست‌جمهوری شده‌اند و البته روند این علاقه‌مندی نیز شتاب بیشتری داشته است. طوری‌که از سال 2008 به این سو تاکنون سه شهردار کاندیدای انتخابات ریاست‌جمهوری شده‌اند.
نخستین آنها رودی جولیانی جمهوری‌خواه بود که سال 2008 کاندیدا شد اما بعد از شکستی سنگین در فلوریدا در جریان انتخابات درون حزبی از کاندیداتوری خود استعفا کرد. پس از او مایکل بلومبرگ از حزب دموکرات برای انتخابات 2020 کاندیدا شد اما در آخرین روزهای رقابت به نفع جو بایدن کنار کشید. در همین انتخابات بیل دبلازیو نیز نامزد انتخابات شد اما در همان نخستین روزهای رقابت درون حزبی استعفای خود را اعلام کرد.
اینها درحالی است که اکنون بیش از یک دهه است مردم آمریکا کاندیدای دموکراتی که بتواند آنها را به هیجان بیاورد و احساس کنند، چیزهای زیادی در چنته دارد، نداشته‌اند. اما ممدانی توانسته این شور و هیجان را ولو به سبک پوپولیست‌ها با شیوه لباس پوشیدن و گفتارهایش ایجاد کند.
