زنگ خطر برای سابر ایران!

چرخه رسمی کسب سهمیه المپیک ۲۰۲۸ از فروردین ۱۴۰۶ آغاز می‌شود و تا اردیبهشت ۱۴۰۷ ادامه خواهد داشت؛ بازه‌ای یک‌ساله که در آن سرنوشت حضور شمشیربازان ایران در بزرگ‌ترین رویداد ورزشی دنیا تعیین می‌شود.

در سیستم جدید، ۲۰۴ سهمیه (۱۰۲ مرد و ۱۰۲ زن) در سه اسلحه سابر، فلوره و اپه توزیع می‌شود. مهم‌ترین بخش این سهمیه‌ها مربوط به رقابت‌های تیمی است؛ جایی که ۴۸ کشور در مجموع سه اسلحه، سهمیه می‌گیرند و هر تیم با سه ورزشکار وارد المپیک می‌شود. این یعنی کشورهایی که سهمیه تیمی بگیرند، به‌صورت همزمان سه نماینده در بخش انفرادی هم خواهند داشت؛ امتیازی حیاتی که ارزش حضور تیمی را دوچندان می‌کند.

اما اگر کشوری در بخش تیمی ناکام بماند، مسیر بسیار باریک‌تری پیش‌رو دارد. در این حالت، تنها یک سهمیه انفرادی می‌تواند به آن کشور برسد؛ آن هم از سه مسیر رقابتی و دشوار.

مسیر نخست، قرار گرفتن در میان دو شمشیرباز برتر رنکینگ جهانی در میان کشورهایی است که تیم ندارند. مسیر دوم، بهترین نفر هر قاره در رنکینگ جهانی است و مسیر سوم، قهرمانی در رقابت‌های قاره‌ای.

برای سابر ایران، این یعنی اگر سهمیه تیمی از دست برود، حتی در بهترین حالت فقط یک شمشیرباز می‌تواند راهی لس‌آنجلس شود؛ اتفاقی که در مقایسه با حضور تیمی در توکیو و پاریس، یک عقبگرد جدی محسوب می‌شود.

در شرایطی که رقبای آسیایی و اروپایی با سرمایه‌گذاری گسترده در حال تقویت خود هستند، شمشیربازی سابر ایران در دوره پس از پاریس هنوز نتوانسته به ثبات و قدرت گذشته بازگردد. همین مسئله باعث شده نگرانی درباره آینده المپیکی این رشته، از همین حالا در محافل فنی مطرح شود.

اگر روند فعلی ادامه پیدا کند، لس‌آنجلس می‌تواند صحنه یکی از تلخ‌ترین افت‌های تاریخی سابر ایران در المپیک باشد؛ از تیم مدعی مدال، به یک سهمیه انفرادی با مسیر صعودی پرریسک.