EN
به روز شده در
کد خبر: ۶۲۷۶۷

اشتباه در اشتباه؛ هزینه‌ای که ورزش می‌پردازد

آنچه امروز در برخی فدراسیون‌های ورزشی کشور دیده می‌شود، صرفاً یک خطای فردی یا یک تصمیم اشتباه مقطعی نیست؛ بلکه نتیجه‌ی یک فرایند غلط و تکرارشونده است. فرایندی که از انتخاب نادرست آغاز می‌شود، با حمایت‌های غیرمسئولانه ادامه پیدا می‌کند و در نهایت به بدهی، عقب‌ماندگی و استعفاهای بی‌هزینه ختم می‌شود.

اشتباه در اشتباه؛ هزینه‌ای که ورزش می‌پردازد

وقتی در انتخابات یک فدراسیون تخصصی ــ به‌ویژه در ورزش‌های خاص و کم‌برخوردار مانند ورزش ناشنوایان ــ فردی بدون سابقه‌ی مدیریت حرفه‌ای ورزشی، بدون شناخت عمیق از ساختار فدراسیونی و بدون توان اداره‌ی بحران، بر کرسی ریاست می‌نشیند، نتیجه از همان ابتدا قابل پیش‌بینی است.

مسئله، ناتوانی یک فرد نیست. مسئله بزرگ‌تر، نقش کسانی است که از ابتدا این ناتوانی را می‌دانستند، اما با این حال او را به جلو هل دادند، حمایت کردند و امروز در برابر بدهی‌ها، سوءمدیریت‌ها و عقب‌ماندن یک رشته‌ی ورزشی، سکوت اختیار کرده‌اند.

تلخ‌تر آن‌که وقتی کار به بن‌بست می‌رسد، بدهی‌ها باقی می‌ماند و پاسخگویی دشوار می‌شود، استعفا به ساده‌ترین راه فرار تبدیل می‌شود؛ فراری بی‌هزینه، بی‌پاسخ و بدون پذیرش مسئولیت. این یعنی «اشتباه در اشتباه»؛ ابتدا در انتخاب، سپس در حمایت و در نهایت در رها کردن ورزش.

ورزش حرفه‌ای، مدیر حرفه‌ای می‌خواهد. نه مدیرکل، نه کارشناس صرف اداری و نه مدیرانی که ورزش را پشت میز و با بخشنامه می‌شناسند. مدیر ورزشی کسی است که دنبال سفر نباشد، چشم‌انتظار حقوق آخر ماه نماند، نگاهش به دلار مأموریت نباشد و بداند ریاست فدراسیون «جایگاه» نیست، «امانت» است.

ورزش، به‌ویژه ورزش‌های مظلوم و خاص، محل آزمون و خطا نیست؛ جای تجربه‌اندوزی مدیریتی با پول عمومی نیست و قطعاً نباید سکوی ساخت آینده‌ی شخصی برخی مدیران شود.

در پایان، مطالبه‌ای روشن و غیرقابل چشم‌پوشی وجود دارد؛ از وزیر محترم ورزش و جوانان و سایر مسئولان ذی‌ربط انتظار می‌رود که استعفا را پایان ماجرا تلقی نکنند. پاسخگویی به عملکرد باید مقدم بر رفتن باشد، نه جایگزین آن.

ورود نهادهای بازرسی و نظارتی، شفاف‌سازی مالی و بررسی دقیق تصمیم‌ها و هزینه‌کردها، حداقل حق بدنه‌ی ورزش کشور است. هیچ‌کس نباید به خود اجازه دهد با پول مردم برای خود جایگاه بسازد و سپس با جا گذاشتن بدهی و خرابی، صحنه را ترک کند.

تا زمانی که پاسخگویی نهادینه نشود، این چرخه‌ی معیوب تکرار خواهد شد و بار دیگر، این ورزش است که قربانی می‌شود.

احمد صاحبی / رئیس اسبق انجمن دوومیدانی ناشنوایان

 

ارسال نظر

آخرین اخبار