اتوبان یکطرفه ممنوع!
بر حسب سابقه و علاقهای که در والیبال داشتهایم، با بسیاری از اهالی این رشته رابطهای صمیمانه و البته محترمانه داریم و خود را حامی این جماعت میدانیم.
با اینکه برخی از این بهاصطلاح رفقا همیشه در «اتوبان یکطرفه» حرکت کردهاند و حتی آداب رفاقت و حرمت کسوت را از یاد بردهاند، ما تلاش کردهایم هیچگاه با عینک تیره نگاه نکنیم و واقعبینانه حرف بزنیم و بنویسیم.
ایحال، بعضی از دیدهها و شنیدهها در حومه توپ و تور چنان است که اگر سکوت کنیم، به والیبالی که برایش عمر و جوانی گذاشتهایم خیانت کردهایم؛ هرچند این روزگار عجیب، دوغ و دوشاب را یکی کرده است. بااینوجود، وظیفه نقد، بیان «بودها» و «نبودها»ست؛ از جمله نگاهها و انتقاداتی که درباره ارتباط ناظرین و داوران لیگ برتر مطرح میشود. این دو باید مکمل یکدیگر باشند تا کمیها و کاستیها در اداره مهمترین رویداد داخلی کشور—یعنی لیگ—کاهش یابد.
بنابراین، همه رخدادها باید در دایره گزارش، نقد و بررسی قرار گیرند تا در سایه اعتمادسازی و نقدپذیری، راه رشد، شکوفایی و انصاف هموار شود. اینکه به فردی در مقام نظارت بگوییم «این را نگو» یا «آنگونه گزارش نده» در عرف مدیریت پذیرفته نیست.
برخی داوران نیز باید بدانند عینک، سواد نمیآورد. اگر کارتی در رده بینالمللی در جیب گذاشتهاند، کسی مفت و مجانی نداده است. ما خوب میدانیم چه گذشته و چه میگذرد؛ پس حرمت ناظران را نگه دارند. بسیاری از ارزیابان، بازیکنان سطح بالا و فهمیده این رشته بودهاند و برای ارتقای شرایط برگزاری لیگ، بیان کاستیها را وظیفه خود دانستهاند. چنین افرادی باید تشویق و حمایت شوند.
جامعه ایرانی از مماشات، رفیقبازی و بیتفاوتی بسیار آسیب دیده است. اگر والیبال قرار است مسیر بهتری را طی کند، راهش شفافیت، صداقت و احترام به نقش ناظران و منتقدان است.
