ترامپ «صلح» را فریاد زد و موشک شلیک کرد!
درحالی‌که دونالد ترامپ تنها دو روز پیش وعده داده بود که درباره ایران «دو هفته تأمل» خواهد کرد، بامداد شنبه دستور یکی از بزرگ‌ترین حملات مستقیم آمریکا به خاک ایران را صادر کرد. بمباران سایت‌های فردو، نطنز و اصفهان، با بمب‌افکن‌ها و موشک‌های کروز، در عرض چند ساعت انجام شد و ترامپ بلافاصله با چهره‌ای فاتحانه اعلام کرد: «حالا زمان صلح است.» او در کمتر از ۷۲ ساعت، از زبان دیپلماسی به زبان بمب و تهدید چرخید؛ گویی صلح برایش فقط واژه‌ای است برای توجیه جنگ.
دونالد ترامپ، در فاصله‌ای کمتر از چهار ماه پس از آغاز دوره دوم ریاست‌جمهوری‌اش نه‌تنها وعده‌های پیشین مبنی بر مذاکره و صلح را پشت سر گذاشت بلکه به‌طور مستقیم دستور بمباران سه سایت کلیدی هسته‌ای ایران شامل فردو، نطنز و اصفهان را صادر کرد. این عملیات با مشارکت بمب‌افکن‌های B-2 و موشک‌های کروز تاماهاوک انجام شد. ترامپ بلافاصله آن را «بی‌نقص»، «کاملا موفق» و «لحظه‌ای تماشایی» توصیف کرد و در عین حال مدعی شد که «زمان صلح فرا رسیده است». با این حال، همان‌گونه که پیش‌تر نیز در لحن و محتوای سخنانش دیده شده بود، بلافاصله هشدار داد اگر ایران با صلح همراهی نکند، «حملات بیشتری» در راه خواهد بود. سخنانی که تضاد درونی‌شان کمتر از خود موشک‌ها و بمب‌ها خطرناک نیست.
از لبخند دیپلماتیک تا مشت آهنین؛ داستان حمله‌ای با پیش‌زمینه تناقض
ترامپ از زمستان ۲۰۲۵ تاکنون بارها مدعی شد که هدفش از فشارهای اقتصادی بازگرداندن ایران به میز مذاکره است نه آغاز جنگ. او در فوریه گفت: «تحریم‌ها ابزار مذاکره‌اند.» با این حال در همان بازه زمانی بارها از زبان تهدیدآمیز نیز بهره گرفت. در اواخر مارس صراحتا هشدار داد اگر توافقی در کار نباشد ایران با چیزی روبه‌رو خواهد شد که «هرگز ندیده است». نشانه‌های آشکار یک تصمیم‌سازی دوسویه که صلح را وعده می‌دهد و جنگ را تدارک می‌بیند.
وعده تامل، اجرای ناگهانی حمله
در تاریخ ۱۹ ژوئن، تنها دو روز پیش از حمله دونالد ترامپ در مصاحبه‌ای اعلام کرد تصمیم‌گیری نهایی درباره واکنش به اقدامات اخیر در منطقه را به «دو هفته آینده» موکول می‌کند و افزود هنوز راه گفت‌وگو باز است. با این حال، تنها ۴۸ ساعت بعد، بمب‌افکن‌ها از پایگاه‌ها به پرواز درآمدند و حمله‌ای دقیق و مهیب به سه سایت راهبردی انجام گرفت. پس از این عملیات، ترامپ در پیامی رسمی اعلام کرد: «حمله‌ای بی‌نقص، بدون تلفات برای نیروهای ما، و موفقیتی کامل.» او در سخنرانی تلویزیونی شبانه نیز اعلام کرد: «سایت‌های مورد نظر کاملاً نابود شدند. حالا زمان صلح است.» اما بلافاصله تهدید کرد اگر ایران واکنش دهد، «پاسخ ما بسیار بزرگ‌تر و سریع‌تر خواهد بود.»
تکرار بازی خطرناک با کلمات
مرور اظهارات ترامپ از زمستان تا تابستان، الگویی تکرارشونده را نشان می‌دهد ابتدا وعده مذاکره، سپس هشدار نظامی، بعد اقدام تهاجمی و در نهایت، پوشش صلح بر فراز آوار حمله. در این بازه، او دست‌کم شش مرتبه از واژگان «strike» ،«attack» ،«bombed» ،«obliterated» یا ترکیبات مشابه در ارتباط مستقیم با ایران استفاده کرده است. از جمله در اعلام رسمی حمله («U.S. strikes on Iranian nuclear sites»)، در پیام‌های اجتماعی خود («future attacks will be far greater»)، در توصیف عملیات («bombed and obliterated»)، در سخنرانی‌های رسمی («spectacular military success») و در تهدیدهای بعدی («more strikes will follow»). در کنار این‌ها، او بارها از تعبیرهایی چون «بسیاری اهداف هنوز باقی مانده‌اند» و «اگر ایران واکنش نشان دهد، پاسخ ما قاطع‌تر خواهد بود» استفاده کرده است. این تکرارها، اگرچه در لحن‌ها و زمینه‌های متفاوت بیان شده‌اند، اما یک هدف ثابت دارند: مشروعیت‌بخشی به جنگ در پوشش صلح.
آیا ترامپ به‌دنبال جنگ است یا معامله؟
از نظر برخی از تحلیل‌گران، ترامپ هنوز هم به سیاست معامله بزرگ باور دارد و رفتارهای تهاجمی‌اش را ابزاری برای کشاندن طرف مقابل به میز مذاکره می‌داند. اما واقعیت میدانی و آنچه در ۲۱ ژوئن اتفاق افتاد، بیش از هر چیز شبیه اعلام جنگ است، نه چانه‌زنی. حمله مستقیم به سه سایت حیاتی هسته‌ای ایران، با این حجم از برنامه‌ریزی و عملیات، چیزی نیست که بتوان آن را بخشی از تاکتیک‌های نرم دانست. تفاوتی میان آنچه گفته می‌شود و آنچه انجام می‌گیرد، این روزها دیگر قابل پنهان‌سازی نیست.
تناقض‌هایی که دیگر پنهان نیستند
ترامپ در عرض تنها سه روز، سه موضع کاملا متفاوت اتخاذ کرد: ۱۹ ژوئن وعده بررسی و تأمل داد، ۲۱ ژوئن فرمان حمله را صادر کرد، و ۲۲ ژوئن در سخنرانی رسمی خود از صلح سخن گفت. چنین چرخش‌های تندی در تصمیم‌گیری‌های بین‌المللی، نه‌تنها اعتبار کاخ سفید را در سطح جهانی تضعیف می‌کند، بلکه این سیگنال را به جامعه جهانی می‌فرستد که صلح در گفتمان ترامپ صرفا ابزاری تبلیغاتی‌ست، نه هدفی راهبردی. تکرار عبارات همچون «totally obliterated»، «spectacular success»، «time for peace» و «future attacks» در بازه‌ای کمتر از یک هفته، نشانه روشنی است از زبان متناقضی که هم‌زمان وعده صلح می‌دهد و تهدید به ویرانی می‌کند.
کلمات ترامپ، بمب‌هایی خاموش در میدان دیپلماسی
حمله مستقیم ایالات متحده به خاک ایران نقطه‌عطفی در روابط دو کشور است. اما آنچه این رخداد را از همه نمونه‌های قبلی متمایز می‌کند، نه قدرت تسلیحاتی بلکه بی‌ثباتی شدید در منطق تصمیم‌گیری رئیس‌جمهور آمریکاست. ترامپ در دومین دوره ریاست‌جمهوری‌اش بار دیگر نشان داد می‌تواند با نقاب مذاکره، آتش جنگ را روشن کند. واژگان تکراری او، از حمله تا صلح، خود به بمب‌هایی خاموش تبدیل شده‌اند که آرام‌آرام در میدان دیپلماسی جهانی منفجر می‌شوند.
